Doksanıncı Osmanlı şeyhülislâmıdır. İsmi Mehmed Kâmil olup, Rumeli kadıaskerlerinden Osman Efendi’nin oğludur.
1141 (m. 1728) senesinde İstanbul’da doğdu.
1215 (m. 1800) senesinde İstanbul’da vefat etti.
Zamanının âlimlerinden aklî ve naklî ilimleri tahsil edip, gerekli imtihanlarda başarı gösterdikten sonra, 1155 (m. 1742) senesinde müderris oldu. Bazı medreselerde müderrislik yapıp talebe yetiştirdi. Kâdılık mesleğine yönelip, ilk olarak 1185 (m. 1771) senesinde Galata kadılığına tayin edildi. Arkasından Kudüs payesine nail oldu. 1191 (m. 1777) senesinde Mısır kadısı oldu. Aynı sene içinde Mekke-i mükerreme kadılığına nakledildi. Bu vazîfede bulunduğu sırada hac ibâdetini îfâ edip, sevgili Peygamberimizin (sallallahü aleyhi ve sellem) mübârek kabrini ziyâret etti. 1199 (m. 1784) senesinde İstanbul payesine ulaştı. Bir sene sonra Nakîb-ül-eşrâflığa getirildi. Yine aynı sene içinde Anadolu payesine ulaştı. 1201 (m. 1786) senesinde Anadolu kadıaskerliği vazîfesine getirildi. Müteakiben Rumeli payesine nail oldu. 1202 (m. 1787) senesinde vazîfeden ayrıldı. Devlet hizmetlerinden uzak olarak evinde ibâdet ve tâatle meşgul iken, aynı sene Şeyhülislâm Mekkî Mehmed Efendi’nin vazîfeden ayrılmasıyla boşalan şeyhülislâmlık makamına getirildi. 1203 (m. 1788) senesinde bu vazîfeden ayrıldı ve evinde oturmaya başladı. Daha sonra ikâmet etmek üzere Keşan’a gitti. Daha sonra tekrar İstanbul’a döndü. Üsküdar’daki evinde ömrünün son günlerini ibâdet ve tâatla geçirirken vefat etti.
Âlim, fâzıl ve güzel ahlâk sahibi olan Mehmed Kâmil Efendi’nin kaynaklarda eserine rastlanmamıştır.
Kaynaklar
1) Devhat-ül-meşâyıh; sh. 115
2) İlmiye sâlnâmesi; sh. 560
Bu yolda ve bu uğurda beraber olmak dileğiyle…
"Ne yanar kimse bana âteş-i dilden özge
Ne açar kimse kapım bâd-ı sabâdan gayrı"