28 Şubat dönemi. 1998 yılında Kayseri’de uluslararası bir sempozyumdayız. Henüz doçenttim. Orada onlarca Profesör Hoca varken açılışta ilk konuşmayı Yrd. Doç. bir arkadaşa vermişler. Az sonra neden verdikleri de anlaşıldı. Konuşmasına şöyle başlamıştı:
“Bugün burada Osmanlı’nın son dönemindeki din adamlarından bahsedeceğim. Ancak aklınıza hemen Mustafa Sabri Efendi ve Konya’lı Zeynelabidin Efendi gelmesin. Bunlar ilimde zırcahil adamlar. Konuşmaya değmez...”
Bu yolda ve bu uğurda beraber olmak dileğiyle…
"Ne yanar kimse bana âteş-i dilden özge
Ne açar kimse kapım bâd-ı sabâdan gayrı"